Απόγευμα Παρασκευής, περνάω από το Κολωνάκι, οδηγώντας ένα μικρό σκούτερ και απολαμβάνοντας ένα – επιτέλους – καλοκαιρινό απόγευμα με τον ζεστό αέρα να χαϊδεύει το πρόσωπό μου.
Φανάρι. Καθώς περιμένω να μου δώσει το πράσινο φως, το μάτι μου πέφτει σε έναν ηλικιωμένο κύριο που κατεβαίνει την κάθετη – σε μένα – οδό από το πεζοδρόμιο.
Πράσινο, ξεκινώ και ξαφνικά ο ηλικιωμένος κύριος κατεβαίνει φαινομενικά χωρίς λόγο στο δρόμο και απροσδόκητα βρίσκεται στην πορεία μου! Φυσικά η ταχύτητα ήταν μικρή, δεν υπήρξε κίνδυνος, αλλά μου τράβηξε την περιέργεια να καταλάβω γιατί κατέβηκε από το πεζοδρόμιο χωρίς να υπάρχει εμπόδιο μπροστά του στα καλά καθούμενα…
Νευρίασα και λίγο είναι η αλήθεια…
Στέκομαι σταματημένος, γυρισμένος προς τα πίσω…
Ο κύριος αυτός λοιπόν, κατέβηκε ξαφνικά από το πεζοδρόμιο γιατί είδε ότι ένα πλαστικό μπουκαλάκι με νερό είχε σφηνώσει στο φρεάτιο των ομβρίων… Το έβγαλε – κάπως δύσκολα είναι η αλήθεια – και έσπευσε να το πετάξει στον κάδο.
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Συνειδητοποίησα ότι στα χέρια του κρατούσε την προσωπική του σακούλα με τα οικιακά απορρίμματα. Είχε κατέβει λοιπόν να πετάξει τα σκουπίδια…
Όσο διαρκούσε η «δράση» του, τόσο φούντωνε η περιέργειά μου…
Μάζεψε από κάτω κάτι χαρτιά, ένα ακόμη τσαλακωμένο πλαστικό μπουκαλάκι, έσκυψε και μάζεψε και κάτι ακόμη που δεν κατάφερα να καταλάβω τι ήταν…
Φοβερό…
Ήθελα να περιμένω να του πω πόσο πολύ θαύμασα την πράξη του, αλλά δεν γύρισε από τον ίδιο δρόμο. Συνέχισε να κινείται στην κάθετη οδό μέχρι που τον έχασα και δεν μπορούσα πλέον να δω τι κάνει και που πάει.
Οι αναστροφές στην περιοχή πληρώνονται ακριβά, όπως και η στάθμευση, οπότε δεν το προσπάθησα.
Η σκέψη μου όμως έμεινε καρφωμένη σε αυτόν τον άγνωστο άνδρα, μεγάλης ηλικίας που έπραξε ως ο πιο υπεύθυνος πολίτης που έχω δει στην ζωή μου…
Πόσο δύσκολο είναι τελικά και πόσο χρόνο μας παίρνει να σκύψουμε και να μαζέψουμε ένα αντιαισθητικό σκουπίδι έξω από το σπίτι μας; Έξω από την δουλειά μας, από το σχολείο των παιδιών, από το πατρικό μας…
Επιστρέφοντας στο σπίτι, μια άδεια κόκα κόλα είχε σφηνώσει στο σημείο που παρκάρω το μηχανάκι μου. Άραγε αν δεν είχα εντυπωσιαστεί από τον ηλικιωμένο κύριο, θα την πετούσα στον κάδο των σκουπιδιών; Ή απλώς θα κλωτσούσα το τενεκεδάκι για να παρκάρω;
Comments