Μπορεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής να γράψει από μόνος του μια «συγκινητική» ιστορία; Μπορεί να συνδυάσει πληροφορίες και να τις συνδέσει με λογικό τρόπο; Μπορεί να χτίσει ένα αφήγημα χρησιμοποιώντας ελάχιστα στοιχεία και να πρέπει να «γεννήσει» τα ενδιάμεσα στάδια; Λοιπόν, σας παρουσιάζουμε ευθύς αμέσως μια ιστορία που έγραψε η λεγόμενη «τεχνητή νοημοσύνη» στα Ελληνικά μετά από το εξής αίτημα:
«Γράψε μου μια συγκινητική ιστορία για έναν ηλικιωμένο άνδρα που ζει στην Αθήνα και μια νεαρή κοπέλα από την Λάρισα με ηθικό δίδαγμα για την αξία του εθελοντισμού»
Ακολουθεί η αυτόματη απάντηση χωρίς να αλλάξουμε ούτε ένα κόμμα… Διαβάστε την και τα ξαναλέμε στο τέλος της…
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ
Στην καρδιά της Αθήνας, ο ηλικιωμένος Γιάννης ζούσε μια ήσυχη ζωή. Είχε δει πολλά στα 80 του χρόνια και αγαπούσε να μοιράζεται τις αναμνήσεις του με την οικογένειά του, αλλά πάνω από όλα, αγαπούσε τη μουσική. Το αγαπημένο του μουσικό όργανο ήταν το πιάνο, αλλά τα χέρια του είχαν γίνει τραχιά από τον πέρασμα του χρόνου, και δεν μπορούσε πλέον να παίζει.
Μια ημέρα, μια νεαρή κοπέλα από τη Λάρισα, η Αντιγόνη, ήρθε στην Αθήνα για να επισκεφτεί τη γιαγιά της, που ζούσε στην ίδια πολυκατοικία με τον Γιάννη. Είχε ακούσει πολλές φορές τον πατέρα της να αναφέρεται στον "Δάσκαλο Γιάννη," έναν άνδρα που είχε γνωρίσει στη νεότητά του και τον είχε εμπνεύσει με την αγάπη του για τη μουσική.
Καθώς περπατούσε στον διάδρομο της πολυκατοικίας, η Αντιγόνη άκουσε τον ήχο ενός πιάνου που ανέτελλε από το διαμέρισμα του Γιάννη. Ενθουσιασμένη, ακολούθησε τον ήχο και φθάνοντας στην πόρτα του διαμερίσματός του, αντίκρισε τον Γιάννη να παίζει το πιάνο με πάθος.
Οι δύο τους μίλησαν για ώρες για τη μουσική και τις αγαπημένες τους μελωδίες. Η Αντιγόνη άκουσε τις ιστορίες του Γιάννη από τη νεότητά του, όταν ήταν νέος μουσικός και δίδασκε τη μουσική σε άλλους. Και ενώ ο Γιάννης δεν μπορούσε πλέον να παίξει το πιάνο του, η Αντιγόνη είχε τον ενθουσιασμό και το ταλέντο να το κάνει.
Ο Γιάννης αποφάσισε να γίνει ο δάσκαλος της Αντιγόνης, δίνοντάς της όλες τις γνώσεις που είχε συγκεντρώσει στον τομέα της μουσικής. Κάθε μέρα, η Αντιγόνη πήγαινε στο διαμέρισμά τους για μαθήματα, και οι δυο τους μοιράζονταν τη χαρά της μουσικής.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, η φιλία τους είχε γίνει ακόμα πιο δυνατή. Ο Γιάννης είχε βρει καινούρια νόημα στη ζωή του ως δάσκαλος, ενώ η Αντιγόνη είχε βρει έναν δάσκαλο και έναν φίλο που την είχε εμπνεύσει να ακολουθήσει την αγάπη της για τη μουσική.
Αυτή η συγκινητική ιστορία μας διδάσκει ότι ο εθελοντισμός μπορεί να φέρει μαζί ανθρώπους από διάφορες γενιές και να δώσει νόημα στις ζωές τους. Ο Γιάννης και η Αντιγόνη αντιπροσώπευσαν την αξία της ανθρώπινης σύνδεσης και της προθυμίας να μοιραστείς την αγάπη και τη γνώση σου με άλλους
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Θα έχετε ήδη διακρίνει ότι η ιστορία έχει κάποιες αστοχίες, όπως πχ ότι ενώ δεν μπορούσε να παίξει πιάνο ο Γιάννης, η νεαρή κοπέλα τον άκουσε να παίζει πιάνο.
Ή ακόμη ότι ο Γιάννης αγαπούσε «να μοιράζεται τις αναμνήσεις του με την οικογένειά του» αλλά ωστόσο ήταν μοναχικός… άρα που είναι η οικογένειά του;
Δεν είναι όμως αυτό το σημαντικό στην υπόθεση «τεχνητή νοημοσύνη». Το σημαντικό είναι ότι ο υπολογιστής «γέννησε» ένα σενάριο, συνέδεσε λογικά δύο άσχετους χαρακτήρες μεταξύ τους, οδήγησε την ιστορία στο ζητούμενο δίδαγμα και μέσα από μικρές ατέλειες έκανε τελικά αυτό που του ζητήσαμε… Και το έκανε καλύτερα από έναν μαθητή δημοτικού σχολείου… (και γυμνασίου ίσως)
Προσέξτε όμως… Η έκδοση «τεχνητής νοημοσύνης» που χρησιμοποιήσαμε είναι η απλή δωρεάν έκδοση… Η επαγγελματική έκδοση είναι επί πληρωμή με το μήνα και έχει εκατονταπλάσια ισχύ και απόδοση…
Και τώρα, βγάλτε το δικό σας συμπέρασμα…