Απίστευτο; Κι όμως, μου το είπε ένας αστυνομικός γύρω στα 40, οικογενειάρχης κι εκείνος, όταν η συζήτηση έφερε τα θέματα ασφαλείας σε αυτόν τον – πολλές φορές – σκληρό κόσμο που μας περιβάλλει…
Και δεν ήταν η μόνη συμβουλή που μου έδωσε βέβαια… Συζητούσαμε για αρκετή ώρα και η αλήθεια είναι ότι έμεινα άναυδος με όσα μου είπε αλλά κυρίως για τις συμβουλές του, που επειδή τελικά θεωρώ πολύ μεγάλης αξίας, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας…
Μην φωνάζετε «Βοήθεια». Φωνάξτε «ΦΩΤΙΑ»!
Όπως μου εξήγησε, όταν ακούσει κάποιος μια κραυγή «βοήθεια» το πρώτο που θα νιώσει είναι φόβος. Ειδικά αν βρίσκεται σε περιοχή που δεν έχει πολύ κόσμο, που είναι κάπως απομονωμένα. Θα τρομάξει πιστεύοντας ότι βρίσκεται και ο ίδιος σε κίνδυνο από κακοποιούς που πιθανότατα οπλοφορούν…
Η επόμενη κίνησή του θα είναι ψάξει διακριτικά χωρίς να φανερώσει την θέση του, να δει τι συμβαίνει.
Έχει δει ήδη πολλές ταινίες και δεν θέλει να γίνει μάρτυρας σε ένα έγκλημα έχοντας δει τα πρόσωπα των δραστών…
Πιθανόν να καλέσει την αστυνομία αλλά είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα καθυστερήσει πολύ να αντιδράσει και να προσφέρει την βοήθειά του.
Αν ωστόσο το «θύμα» φώναζε «φωτιά», όλοι θα έβγαιναν στα μπαλκόνια τους ή θα έτρεχαν από κοντά να δουν τι έχει συμβεί και που πήρε φωτιά.
Έτσι οι «δράστες» θα είχαν πια να αντιμετωπίσουν πολλούς «μάρτυρες»… Και αυτό είναι αποτρεπτικό…
Αν λοιπόν κινείστε σε απομονωμένες περιοχές, στο σκοτάδι, σε περίπτωση κινδύνου, φωνάξτε «φωτιά», όχι «βοήθεια».
Αυτό βέβαια δεν ισχύει σε ένα μέρος με πολύ κόσμο, όπου ό,τι και να φωνάξει κάποιος σε κίνδυνο θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα…
Τηλεφωνήστε στην Αστυνομία ΠΡΙΝ σας επιτεθούν!
Αυτό τώρα, πως να το εξηγήσεις; Αν είσαι βέβαια γυναίκα, μάλλον θα έχεις καλύτερη άποψη… Εγώ σάστισα όταν η κόρη μου στα 18 της μου περιέγραψε πως σχεδόν της επιτέθηκε κάποιος σε ένα λεωφορείο και μάλιστα μπροστά στα μάτια δεκάδων επιβατών που δεν κουνήθηκαν από την θέση τους…
Υπήρχαν σημάδια από πριν. Είχε παρενοχλητική συμπεριφορά και υπήρξαν και επιθετικοί διάλογοι…
Όταν εκείνη κατέβηκε σε μια τυχαία στάση για να γλιτώσει κι εκείνος την ακολούθησε, η κόρη μου πανικοβλήθηκε αλλά ευτυχώς σκέφτηκε να μπει στο πρώτο κατάστημα που βρήκε και μετά με πήρε τηλέφωνο παρουσία της ιδιοκτήτριας αφού ο επίδοξος δράστης δεν μπορούσε να μπει στο ξένο μαγαζί για να ολοκληρώσει τα σχέδιά του…
Όταν ο αστυνομικός άκουσε την ιστορία μου, μου είπε να συμβουλέψω την κόρη μου, την επόμενη φορά, με το που θα βεβαιωθεί ότι κινδυνεύει από κάποιον που έχει εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά, να τηλεφωνήσει από το κινητό της στην αστυνομία και να περιγράψει στην τηλεφωνήτρια ό,τι συμβαίνει…
Κάπως έτσι δηλαδή…
«Καλησπέρα σας. Είμαι μια φοιτήτρια 18 ετών, βρίσκομαι στο λεωφορείο της γραμμής τάδε και νιώθω μεγάλη απειλή από έναν άνδρα γύρω στα 40 ο οποίος με προσεγγίζει για να με αγγίξει και μου μιλάει με πρόστυχα λόγια. Δεν σας λέω ακόμη το όνομά μου για να μην με ακούσει. Τι να κάνω σας παρακαλώ;»
Ή κάπως έτσι:
«Καλησπέρα σας, είμαι κοπέλα 20 ετών, περπατώ μόνη στην οδό τάδε στο Ίλιον και με ακολουθεί ένας άνδρας που νιώθω ότι θα μου επιτεθεί. Έχω αλλάξει δρόμο 3 φορές και συνεχίζει να έρχεται πίσω μου… Μπορώ να κρατήσω ανοιχτή την γραμμή και να μιλάω μαζί σας μέχρι να φτάσω με ασφάλεια στο σπίτι μου;»
Η πρώτη αντίδραση του επίδοξου δράστη θα ήταν να εγκαταλείψει άμεσα κάθε προσπάθεια επίθεσης είτε μιλάμε για το λεωφορείο, είτε για τον έρημο δρόμο στο Ίλιον…
Κι αν επέμενε, μέσα σε λίγα λεπτά θα έπεφτε στα χέρια των αστυνομικών που θα έστελνε το κέντρο της άμεσης δράσης.
Γι αυτό… αν δείτε ολοκάθαρα ότι κινδυνεύετε, καλέστε φανερά και με δυνατή φωνή την αστυνομία και περιγράψτε της την κατάσταση. Δεν θα σας το κλείσουν ούτε θα σας μαλώσει κανείς που κρατάτε την γραμμή ανοιχτή… Αντίθετα θα σας βοηθήσουν και θα δείξουν μεγάλη κατανόηση στην αγχωτική στιγμή τρόμου που θα βιώνετε…
Σας ακολουθούν με αυτοκίνητο; Ποτέ μην πάτε στο σπίτι!
Νομίζω έχει συμβεί σε πολλούς – αν όχι στους περισσότερους – από εμάς να υπάρξει μια παρεξήγηση στο δρόμο με το αυτοκίνητο. Και τότε κάποιος ενδέχεται να «θολώσει» και να σας ακολουθήσει με το αυτοκίνητο όπου κι αν πάτε… Ειδικά αν είστε γυναίκα… Ο αστυνομικός με τον οποίο συζητούσα είπε κάτι που φάνηκε εντελώς λογικό…
«Αφού είσαι στο δρόμο, συνήθως πας είτε στο σπίτι είτε στην δουλειά. Εκεί υπάρχουν «δικοί σου άνθρωποι» και θα νιώσεις ασφάλεια μόλις φτάσεις. Γι αυτό και οι περισσότεροι όταν κάποιος τους ακολουθεί απειλητικά, σπεύδουν να φτάσουν στην δουλειά ή στο σπίτι για να νιώσουν ασφάλεια…
Λάθος. Αυτός που επιμένει να σας ακολουθεί πάει να πει ότι είναι αποφασισμένος να σας κάνει κακό.
Κι αν στο σπίτι κατέβει ο σύζυγος ή ο πατέρας σας για να τον βάλει στην θέση του, εκείνος δεν θα ρισκάρει. Του έχετε δώσει μια πολύτιμη πληροφορία και δεν χρειάζεται να συγκρουστεί «τώρα» με τους συμμάχους σας.
Ξέρει πλέον που μένετε, το σπίτι σας ή την δουλειά σας. Και μπορεί να σας ετοιμάσει μια παγίδα όποτε επιθυμεί κι όταν εσείς θα το έχετε πια ξεχάσει…»
Γι αυτό η συμβουλή του ήταν όταν κάποιος σας ακολουθεί με αυτοκίνητο ή μηχανάκι, ΜΗΝ πάτε στο σπίτι σας, ΜΗΝ συνεχίσετε απλά την διαδρομή σας. Πηγαίνετε κατ’ ευθείαν στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Σταματήστε απότομα στην μέση του δρόμου και κατεβείτε από το όχημά σας, προσεγγίστε τον φρουρό που βρίσκεται στην είσοδο και ενημερώστε τον άμεσα…
Κανείς δεν θα σας μαλώσει, κανείς δεν θα σας προσβάλει… Και ο επίδοξος «τιμωρός» σας είτε θα τραπεί σε φυγή ή θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις πλέον στην αστυνομία… Το σίγουρο είναι ότι θα το σκεφτεί καλά πριν αποφασίσει να σας ξαναενοχλήσει.
Και ένα τελευταίο tip… Όταν υπάρχει υποψία ή διαμάχη με κάποιον, καλό είναι να σημειώνετε κάπου την πινακίδα του…