«Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη...»
Γιατί όμως αγριεύει η θάλασσα; Όπως η γη, το χώμα, τα πάντα γύρω μας, έτσι και η θάλασσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα ενεργό περιβάλλον. Όπως ο ήλιος και η βροχή επηρεάζουν το χώμα, τα λουλούδια, ή και την δική μας ακόμα, διάθεση, έτσι επηρεάζουν και την θάλασσα.
Το καλοκαιράκι, λοιπόν, έφτασε και ανυπομονούμε να καθίσουμε επιτέλους στην ακρογιαλιά, να χαζέψουμε το κύμα που μας τραβάει στην δροσιά του. Κι’ όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η θάλασσα χρειάζεται φροντίδα. Μπορεί αντιηλιακό να μην χρειάζεται -στην πραγματικότητα μόνο θα την βρομίσει, γι’ αυτό καλό θα ήταν να περιμένεις να το απορροφήσει το δέρμα σου πριν βουτήξεις- αλλά θέλει να τη νοιαστείς.
Φέτος που θα βγεις στις παραλίες, προσπάθησε να συμπεριφερθείς σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου -γιατί η Γη είναι το μόνο σπίτι που έχεις- και μην αφήσεις σκουπίδια και αποτσίγαρα στον διάβα σου.
Έλα, το ξέρουμε κι εγώ κι εσύ, τα αποφάγια στην άμμο δεν θα γίνουν λίπασμα, εκεί θα μείνουν να τα βρεις και του χρόνου, μάζεψε λοιπόν τα κουκουτσάκια των φρούτων. Και εάν βρεις κάποιο σκουπιδάκι την ώρα που κολυμπάς, προσπάθησε να το βγάλεις έξω, θα σώσεις μια θαλάσσια ζωή που μπορεί να το φάει κατά λάθος.
Προστατεύουμε την θάλασσα, φροντίζουμε τις παραλίες.
Το «φεύγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια» αναφέρεται σε χωρισμό, όχι σε εσένα που αμέλησε και άφησες πίσω τα απορρίμματά σου φεύγοντας.